သထုံမွို့နယျ၊နောငျကုလားရှာအနီးရှိ အလံတစျရာစတေီတောျ၌ “လငျးထငျဓမ်မရုံ” အမညျဖွငျ့ ဓမ်မာရုံတစျဆောငျရှိသညျ။ထိုဓမ်မာရုံ၏အလှူရှငျမှာ ဗုဒ်ဓဘာသာဝငျမဟုတျဘဲ ကောျသူးလေ(ယခုအခေါျ) K.N.U, တပျ မဟာ(၅) မှ ခရစျယာနျဘာသာဝငျတပျမငျးကွီးလငျးထငျဖွစျသညျ။ထိုဓမ်မာရုံဆောကျလုပျလှူဒါနျးဖွစျခွငျး၏ နောကျခံအကွောငျးအရငျးမှာ လှနျစှာစိတျဝငျစားဖို့ကောငျးလှသညျ။ဖွစျစဉျမှာ ဤသို့ဖွစျသညျ-၁၃၂၄ ခုနှစျ၊ဆောငျးတှငျးရကျတစျရကျ၌ ဘီလငျးမွို့နယျမှ ငါးကွငျးအငျးဆရာတောျသညျ ဘုရားတညျရနျအတှကျ ခှငျ့ပွုမိနျ့တောငျးခံရနျ ကောျသူးလေ တပျမဟာ (၅) သို့ကွှရောကျလာသညျ။ဗုဒ်ဓဘာသာမြား ဘုရားတညျ၊ကြောငျးဆောကျ၊ ရှငျပွု,ရဟနျးခံဘာသာရေးကိစ်စမှနျသမြှကို ကောျသူးလအေဖှဲ့ထံတငျပွရသညျ။၎င်းငျးတို့သဘော တူခှငျ့ပွုမှုသာ လုပျခှငျ့ရသညျ။ ခှငျ့မပွုက လုပျခှငျ့မရကွပေ။တပျမဟာ(၅) သို့ ငါးကွငျးအငျးဆရာတောျရောကျရှိခြိနျ၌ တပျမငျးကွီးလငျးထငျမရှိ၍ ရုံးခနျးအတှငျးရှိတပျမငျးကွီး၏ ကုလား ထိုငျတှငျထိုငျ၍ စောငျ့နသေညျ။ (၂) နာရီခနျ့အခါတှငျ တပျမငျးကွီးလငျးထငျရောကျလာသညျ။၎င်းငျး၏နရောတှငျ ဗုဒ်ဓဘာသာဘုနျးကွီးတစျပါးထိုငျနသေညျကိုတှေ့၍ ဒေါသအကွီးအကယြျထှကျသှားသညျ။“ရာရာစစ ဒငျးကမြား ငါ့နရောကိုထိုငျရဲတယျ၊သိကွသေးတာပေါ့” ဟုကွိမျးဝါးကား ခါးကွားမှခွောကျလုံးပွူးသနေပျကိုထုတျကာ ဘာမှမပွောဘဲ ငါးကွငျးအငျးဆရာတောျထံခြိနျရှယျ၍ ပစျထညျ့လိုကျသညျ။သို့သောျ ၎င်းငျး၏ခွောကျလုံးပွူးသနေပျဆီမှ “ကလစျ”ဆိုသောအသံမှလှဲ၍ ယမျးပေါကျကှဲသံလညျးထှကျမလာ၊ကညြျဆံလညျးမထှကျလာခဲ့။ထို့ကွောငျ့ ဒေါသပိုထှကျပွီး ဒုတိယအကွိမျ မောငျးတငျ၍ ပစျပွနျသညျ။ သနေပျကား ထူးမခွားနားပငျ။ငါးကွငျးအငျးဆရာတောျမှာ ၎င်းငျးအားသနေပျဖွငျ့ပစျခပျနသေော တပျမငျးကွီးလငျးထငျကို တညျငွိမျအေးဆေးစှာကွညျ့၍ ” ဒကာကွီးသနေပျက ကညြျမကောငျးလို့မြားလား၊ ကညြျအသစျလဲပွီး ပစျကွညျ့ပါဦး” မိနျ့လိုကျသညျ။ဆရာတောျစကားကွားသညျ့အခါ တပျမငျးလငျးထငျသညျ ပို၍ ဒေါသထှကျသှားသညျ။ မိမိကဲ့သို့ တပျမငျးကွီးတစျဦးကို ဗုဒ်ဓဘာသာဘုနျးကွီးတစျပါးက မထီ လေးစားပွုရုံသာမက ပမာမခနျ့ပါပွောနသေညျဟု ခံစားရသညျ။ထို့ကွောငျ့ သနေပျကို ကညြျအသစျလဲပွီး ခလုပျကို ဒလစပျဆှဲလိုကျသညျ။ဒုတိယအကွိမျ၌လညျး ကညြျထှကျမလာပွနျပေ။ “ဒကာကွီး တစျခွားသနေပျနဲ့ပစျကွညျ့ပါဦး”ဆရာတောျစကားသညျ မိမိကိုပကြျရယျပွုနသေညျဟုထငျနသေညျ။ ဒေါသမှာ အဆုံးစှနျထိရောကျသှားသညျ။“ဒီလောကျသခေငြျတဲ့ ဘုနျးကွီးသရေစမေယျ” ဟုတိုကာ မောငျးပွနျရိုငျဖယျကိုယူ၍ အဆုံးထိစိတျရှိလကျရှိဆှဲခလြိုကျသညျ။ “က လစျ…ကလစျ..” ဆိုသောအသံမှလှဲ၍ မညျသညျအသံ၊မညျသညျ့ကညြျမှထှကျမလာ။“ဒကာကွီး ဘုနျးကွီးကိုမပစျဘဲ တစျခွားတစျနရောကိုပစျကွညျ့ပါဦး”တပျမငျးလငျးထငျသညျ ဆရာတောျပွောသညျ့အတိုငျး နံရံဘကျသို့ခြိနျရှယျ၍ ပစျလိုကျသညျ။ “ဒိုငျး…ဒိုငျး…”ယမျးပေါကျကှဲသံမြားမှာ ကယြျလောငျစှာထှကျပေါျလာသညျ။“ဟုတျပွီဒကာကွီး ဘုနျးကွီးဘကျကိုလှညျ့ပွီး ပစျကွညျ့ ပါဦး” “ကလစျ….ကလစျ…..”တပျမငျးကွီးလငျးထငျမှာ ဒေါသမှနေ၍ အံ့သွခွငျးသို့ပွောငျးလဲသှားသညျ။ မိမိတစျသကျတှငျ ထိုကဲ့သို့သော ထူးဆနျးသောအဖွစျအပကြျမြိုးတစျခါမှမကွုံဖူးခဲ့။ဘုနျးကွီးမကြျနှာမှာလညျး ကွာကျလနျ့သညျ့ပုံစံမရှိ တညျငွိမျနသေညျ။
အံ့အားသငျ့စိတျနှငျ့အတူ အထငျကွီးလေးစားစိတျမြားဖွစျပေါျလာပွီး ဆရာတောျကွှလာခွငျးအကွောငျးကိုမေး၍ ဆရာတောျစိတျတိုငျးကြ ဆောငျရှကျပေးလိုကျသညျ။(တပျမငျးကွီးလငျးထငျ နှငျ့ ဇနီး)ငါးကွငျးအငျးဆရာတောျပွနျကွှသှားသောျလညျး တပျမငျးလငျးထငျစိတျ၌ ဆရာ တောျအကွောငျးကိုသာ စှဲထငျနသေညျ။ “အတောျစှမျးတဲ့ ဘုနျးကွီးပဲ တစျခွားဘုနျးကွီးတှကေော သူလိုသနေပျပွီးသလား” ဟု အတှေးဝငျလာသညျ။ အတှေးနှငျ့အတူ စမျးသပျခငြျစိတျလညျးဖွစျပေါျလာသညျ။ ထို့ကွောငျ့ စမျးသပျမညျ့ဆရာတောျကိုရှေးသညျ။ ထိုအခြိနျက ၎င်းငျးတို့နယျတစျဝိုကျတှငျ နာမညျကွီးစပွုနသေော “အလံတစျရာဆရာတောျ”ကို စမျးသပျရနျ ရှေးခယြျလိုကျသညျ။နောကျနေ့နံနကျတှငျ သထုံမွို့နယျ၊နောငျကုလားရှာအနီးတှငျ သီတငျးသုံးနသေော အလံတစျရာဆရာတောျထံထှကျလာသညျ။ဆရာတောျထံရောကျသညျ့အခါ ငါးကွငျးအငျးဆရာ တောျနှငျ့ ၎င်းငျး၏အဖွစျအပကြျကိုပွော၍ ” အရှငျဘုရားလညျး သနေပျပွီး၊မပွီးဆိုတာ တပညျ့ တောျစမျးသပျခငြျပါတယျ၊ ခှငျ့ပွုပေးနိုငျမလား”ဆရာတောျသညျ တညျငွိမျသောဣန်ဒွဖွေငျ့ ပွုံးတောျမူ၍ “ဒကာကွီး ပစျခငြျတယျဆိုရငျ ပစျနိုငျပါတယျ” ဟုဆိုကာ အပေါျရုံဧကသီ သငျ်ကနျးကိုဖယျပေးလိုကျသညျ။တပျမငျးမငျးထငျသညျ သငျ်ကနျးမဲ့၍ ဟာလာဟငျးလငျးဖွစျနသေော ဆရာ တောျ ၏ရငျဝတညျ့တညျ့ကို သနေပျဖွငျ့ထိုးခြိနျလိုကျသညျ။ အားယူ၍မောငျးခလုပျကိုညှစျလိုကျသညျ။ ဘယျလိုမှ လကျညှိုးကားကှေး၍မရဘဲဖွစျနသေညျ။သတျရဲဖွတျရဲ လကျ ယဉျလှသော တပျမငျးလငျးထငျ၏စိတျ၌ ကွောကျစိတျမြားတစျမဟုတျခွငျးပွနျ့နှံ့သှားသညျ။ ဘာကိုကွောကျမှနျးလညျးမသိဘဲ ဇောခြှေးမြားပငျပွနျလာသညျ။ဆရာတောျကိုလညျးဆကျ၍မစမျးသတျရဲတော့ဘဲ တပျမဟာ(၅)သို့ပွနျလာခဲ့သညျ။တပျတှငျးရောကျသောျလညျး စိတျနှငျ့လူမှာမကပျဘဲဖွစျနသေညျ။ ပြောျရှှငျခွငျးမရှိတော့ဘဲအမှားကွီးတစျခုခုကိုကွူးလှနျထားသလို စိတျထဲ၌ခံစားနရေသညျ။နမေထိထိုငျမသဖွစျကာ ဘယျလိုမှနမေရတော့သဖွငျ့ အလံတစျရာဆရာ တောျထံသှား၍ ခှငျ့လှှတျပေးပါရနျ လြှောကျထားတောငျးပနျသညျ။၎င်းငျး၏ပွစျမှုအကွှေးကို ဆပျသညျ့အနဖွေငျ့ အလံတစျရာဘုရားတှငျ ဓမ်မာရုံတစျဆောငျ ဆောကျလုပျလှူဒါနျးခှငျ့ပေးပါရနျ ဆရာတောျအားလြှောကျထားသညျ။ဆရာတောျခှငျ့ပွုသဖွငျ့ ၁၃၂၄-ခုနှစျ တပိုတှဲလဆနျး(၇)ရကျနေ့တှငျ တိုငျပေါငျး(၁၇၄) တိုငျရှိသော “လငျးထငျဓမ်မာရုံကွီး” ကိုအုတျမွစျခခြဲ့သညျ။ ဓမ်မာရုံမှာ မွပေေါျသို့အတောျအသငျ့တကျလာသညျ။ ပွီးဖို့ရနျကား အတောျလိုနသေေးသညျ။တစျရကျတှငျ အလံတစျရာဆရာတောျသညျ တပျမငျးလငျးထငျကိုခေါျ၍ –“ဒကာကွီး ဓမ်မာရုံဆောကျရာမှာ ပွုလုပျပွီးစီးခဲ့တဲ့ ကုသိုလျတှကေို ရစေကျခပြါ”“ဆရာတောျဘုရား၊ ဓမ်မရုံက ခုမှအစပဲရှိပါသေးတယျဘုရား။ ပွီးစီးဖို့အမြားကွီးလိုပါသေးတယျ၊ အားလုံးပွီးမှပဲ ရစေကျခပြှဲလုပျပါ့မယျဘုရား” “ပွီးသှားရငျလဲ ပွီးသှားတဲ့အလြောကျပေါ့၊ အခုတော့ ပွီးသလောကျကိုသာ ရစေကျခလြိုကျပါ” ဆရာတောျက သခွောမိနျ့နသေဖွငျ့ တပျမငျးလငျးထငျမှာ အထှနျ့မတကျတော့ဘဲ ပွီးသလောကျကိုရစေကျခလြိုကျသညျ။ဆရာတောျသညျ တပျမငျးလငျးထငျ၏ ကံကွမ်မာကိုကွိုမွငျ၍ ရစေကျ ခခြိုငျးလခွေငျးပလေော၊ တိုကျဆိုငျခွငျပလေောတော့ အတိအကမြပွောနိုငျ။ရစေကျခအြပွီး (၅)ရကျမွောကျနေ့တှငျ တိုကျပှဲတစျခု၌ တပျမငျးကွီးလငျးထငျကဆြုံးသှားခဲ့ရသညျ။တပျမငျး ကွီး ကဆြုံးသှားပွီးနောကျ ၎င်းငျး၏ကုသိုလျတောျဓမ်မာရုံကွီးလညျး အပွီးမသတျနိုငျဘဲရှိခဲ့သညျ။ ဓမ်မရုံအုတျမွစျခပြွီး (၃၅) နှစျအကွာ၌ အလံတစျရာသွဝါဒါစရိယဆရာတောျမြား၏ မတေ်တာ ရပျခံမှု၊ဂေါပကဒကာမြား၏တောငျးပနျလြှောကျထားမှုတို့ကွောငျ့ မွိုငျကွီးငူဆရာတောျသညျ K.N.U တပျမဟာ(၁) နယျမွဖွေစျသော အလံတစျရာစတေီတောျပရိဝုဏျးအတှငျးရှိ “လငျးထငျဓမ်မာရုံကွီး”ကို အခကျအခဲမြိုးစုံကွားမှ ၁၉၉၇ ခုနှစျတှငျ အသစျထပျမံတညျဆောကျပေးခဲ့သညျ။သုခိတာ ဟောထ၊ ဒုက်ခာ မုစ်စထ(ခမြျးသာဟူသမြှ ပွညျစုံကွပါစေ၊ ဆငျးရဲမှနျသမြှ ကငျးဝကွေပါစေ)
Credit – ဓမ်မဝီရ ဒေါကျတာတဇေနိယ
[zawgyi]
သထုံမြို့နယ်၊နောင်ကုလားရွာအနီးရှိ အလံတစ်ရာစေတီတော်၌ “လင်းထင်ဓမ္မရုံ” အမည်ဖြင့် ဓမ္မာရုံတစ်ဆောင်ရှိသည်။ထိုဓမ္မာရုံ၏အလှူရှင်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်မဟုတ်ဘဲ ကော်သူးလေ(ယခုအခေါ်) K.N.U, တပ် မဟာ(၅) မှ ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင်တပ်မင်းကြီးလင်းထင်ဖြစ်သည်။ထိုဓမ္မာရုံဆောက်လုပ်လှူဒါန်းဖြစ်ခြင်း၏ နောက်ခံအကြောင်းအရင်းမှာ လွန်စွာစိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းလှသည်။ဖြစ်စဉ်မှာ ဤသို့ဖြစ်သည်-၁၃၂၄ ခုနှစ်၊ဆောင်းတွင်းရက်တစ်ရက်၌ ဘီလင်းမြို့နယ်မှ ငါးကြင်းအင်းဆရာတော်သည် ဘုရားတည်ရန်အတွက် ခွင့်ပြုမိန့်တောင်းခံရန် ကော်သူးလေ တပ်မဟာ (၅) သို့ကြွရောက်လာသည်။ဗုဒ္ဓဘာသာများ ဘုရားတည်၊ကျောင်းဆောက်၊ ရှင်ပြု,ရဟန်းခံဘာသာရေးကိစ္စမှန်သမျှကို ကော်သူးလေအဖွဲ့ထံတင်ပြရသည်။၎င်းတို့သဘော တူခွင့်ပြုမှုသာ လုပ်ခွင့်ရသည်။ ခွင့်မပြုက လုပ်ခွင့်မရကြပေ။တပ်မဟာ(၅) သို့ ငါးကြင်းအင်းဆရာတော်ရောက်ရှိချိန်၌ တပ်မင်းကြီးလင်းထင်မရှိ၍ ရုံးခန်းအတွင်းရှိတပ်မင်းကြီး၏ ကုလား ထိုင်တွင်ထိုင်၍ စောင့်နေသည်။ (၂) နာရီခန့်အခါတွင် တပ်မင်းကြီးလင်းထင်ရောက်လာသည်။၎င်း၏နေရာတွင် ဗုဒ္ဓဘာသာဘုန်းကြီးတစ်ပါးထိုင်နေသည်ကိုတွေ့၍ ဒေါသအကြီးအကျယ်ထွက်သွားသည်။“ရာရာစစ ဒင်းကများ ငါ့နေရာကိုထိုင်ရဲတယ်၊သိကြသေးတာပေါ့” ဟုကြိမ်းဝါးကား ခါးကြားမှခြောက်လုံးပြူးသေနပ်ကိုထုတ်ကာ ဘာမှမပြောဘဲ ငါးကြင်းအင်းဆရာတော်ထံချိန်ရွယ်၍ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။သို့သော် ၎င်း၏ခြောက်လုံးပြူးသေနပ်ဆီမှ “ကလစ်”ဆိုသောအသံမှလွဲ၍ ယမ်းပေါက်ကွဲသံလည်းထွက်မလာ၊ကျည်ဆံလည်းမထွက်လာခဲ့။ထို့ကြောင့် ဒေါသပိုထွက်ပြီး ဒုတိယအကြိမ် မောင်းတင်၍ ပစ်ပြန်သည်။ သေနပ်ကား ထူးမခြားနားပင်။ငါးကြင်းအင်းဆရာတော်မှာ ၎င်းအားသေနပ်ဖြင့်ပစ်ခပ်နေသော တပ်မင်းကြီးလင်းထင်ကို တည်ငြိမ်အေးဆေးစွာကြည့်၍ ” ဒကာကြီးသေနပ်က ကျည်မကောင်းလို့များလား၊ ကျည်အသစ်လဲပြီး ပစ်ကြည့်ပါဦး” မိန့်လိုက်သည်။ဆရာတော်စကားကြားသည့်အခါ တပ်မင်းလင်းထင်သည် ပို၍ ဒေါသထွက်သွားသည်။ မိမိကဲ့သို့ တပ်မင်းကြီးတစ်ဦးကို ဗုဒ္ဓဘာသာဘုန်းကြီးတစ်ပါးက မထီ လေးစားပြုရုံသာမက ပမာမခန့်ပါပြောနေသည်ဟု ခံစားရသည်။ထို့ကြောင့် သေနပ်ကို ကျည်အသစ်လဲပြီး ခလုပ်ကို ဒလစပ်ဆွဲလိုက်သည်။ဒုတိယအကြိမ်၌လည်း ကျည်ထွက်မလာပြန်ပေ။ “ဒကာကြီး တစ်ခြားသေနပ်နဲ့ပစ်ကြည့်ပါဦး”ဆရာတော်စကားသည် မိမိကိုပျက်ရယ်ပြုနေသည်ဟုထင်နေသည်။ ဒေါသမှာ အဆုံးစွန်ထိရောက်သွားသည်။“ဒီလောက်သေချင်တဲ့ ဘုန်းကြီးသေရစေမယ်” ဟုတိုကာ မောင်းပြန်ရိုင်ဖယ်ကိုယူ၍ အဆုံးထိစိတ်ရှိလက်ရှိဆွဲချလိုက်သည်။ “က လစ်…ကလစ်..” ဆိုသောအသံမှလွဲ၍ မည်သည်အသံ၊မည်သည့်ကျည်မှထွက်မလာ။“ဒကာကြီး ဘုန်းကြီးကိုမပစ်ဘဲ တစ်ခြားတစ်နေရာကိုပစ်ကြည့်ပါဦး”တပ်မင်းလင်းထင်သည် ဆရာတော်ပြောသည့်အတိုင်း နံရံဘက်သို့ချိန်ရွယ်၍ ပစ်လိုက်သည်။ “ဒိုင်း…ဒိုင်း…”ယမ်းပေါက်ကွဲသံများမှာ ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာသည်။“ဟုတ်ပြီဒကာကြီး ဘုန်းကြီးဘက်ကိုလှည့်ပြီး ပစ်ကြည့် ပါဦး” “ကလစ်….ကလစ်…..”တပ်မင်းကြီးလင်းထင်မှာ ဒေါသမှနေ၍ အံ့သြခြင်းသို့ပြောင်းလဲသွားသည်။ မိမိတစ်သက်တွင် ထိုကဲ့သို့သော ထူးဆန်းသောအဖြစ်အပျက်မျိုးတစ်ခါမှမကြုံဖူးခဲ့။ဘုန်းကြီးမျက်နှာမှာလည်း ကြာက်လန့်သည့်ပုံစံမရှိ တည်ငြိမ်နေသည်။အံ့အားသင့်စိတ်နှင့်အတူ အထင်ကြီးလေးစားစိတ်များဖြစ်ပေါ်လာပြီး ဆရာတော်ကြွလာခြင်းအကြောင်းကိုမေး၍ ဆရာတော်စိတ်တိုင်းကျ ဆောင်ရွက်ပေးလိုက်သည်။(တပ်မင်းကြီးလင်းထင် နှင့် ဇနီး)ငါးကြင်းအင်းဆရာတော်ပြန်ကြွသွားသော်လည်း တပ်မင်းလင်းထင်စိတ်၌ ဆရာ တော်အကြောင်းကိုသာ စွဲထင်နေသည်။ “အတော်စွမ်းတဲ့ ဘုန်းကြီးပဲ တစ်ခြားဘုန်းကြီးတွေကော သူလိုသေနပ်ပြီးသလား” ဟု အတွေးဝင်လာသည်။ အတွေးနှင့်အတူ စမ်းသပ်ချင်စိတ်လည်းဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် စမ်းသပ်မည့်ဆရာတော်ကိုရွေးသည်။ ထိုအချိန်က ၎င်းတို့နယ်တစ်ဝိုက်တွင် နာမည်ကြီးစပြုနေသော “အလံတစ်ရာဆရာတော်”ကို စမ်းသပ်ရန် ရွေးချယ်လိုက်သည်။နောက်နေ့နံနက်တွင် သထုံမြို့နယ်၊နောင်ကုလားရွာအနီးတွင် သီတင်းသုံးနေသော အလံတစ်ရာဆရာတော်ထံထွက်လာသည်။ဆရာတော်ထံရောက်သည့်အခါ ငါးကြင်းအင်းဆရာ တော်နှင့် ၎င်း၏အဖြစ်အပျက်ကိုပြော၍ ” အရှင်ဘုရားလည်း သေနပ်ပြီး၊မပြီးဆိုတာ တပည့် တော်စမ်းသပ်ချင်ပါတယ်၊ ခွင့်ပြုပေးနိုင်မလား”ဆရာတော်သည် တည်ငြိမ်သောဣန္ဒြေဖြင့် ပြုံးတော်မူ၍ “ဒကာကြီး ပစ်ချင်တယ်ဆိုရင် ပစ်နိုင်ပါတယ်” ဟုဆိုကာ အပေါ်ရုံဧကသီ သင်္ကန်းကိုဖယ်ပေးလိုက်သည်။တပ်မင်းမင်းထင်သည် သင်္ကန်းမဲ့၍ ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသော ဆရာ တော် ၏ရင်ဝတည့်တည့်ကို သေနပ်ဖြင့်ထိုးချိန်လိုက်သည်။ အားယူ၍မောင်းခလုပ်ကိုညှစ်လိုက်သည်။ ဘယ်လိုမှ လက်ညှိုးကားကွေး၍မရဘဲဖြစ်နေသည်။သတ်ရဲဖြတ်ရဲ လက် ယဉ်လှသော တပ်မင်းလင်းထင်၏စိတ်၌ ကြောက်စိတ်များတစ်မဟုတ်ခြင်းပြန့်နှံ့သွားသည်။ ဘာကိုကြောက်မှန်းလည်းမသိဘဲ ဇောချွေးများပင်ပြန်လာသည်။ဆရာတော်ကိုလည်းဆက်၍မစမ်းသတ်ရဲတော့ဘဲ တပ်မဟာ(၅)သို့ပြန်လာခဲ့သည်။တပ်တွင်းရောက်သော်လည်း စိတ်နှင့်လူမှာမကပ်ဘဲဖြစ်နေသည်။ ပျော်ရွှင်ခြင်းမရှိတော့ဘဲအမှားကြီးတစ်ခုခုကိုကြူးလွန်ထားသလို စိတ်ထဲ၌ခံစားနေရသည်။နေမထိထိုင်မသဖြစ်ကာ ဘယ်လိုမှနေမရတော့သဖြင့် အလံတစ်ရာဆရာ တော်ထံသွား၍ ခွင့်လွှတ်ပေးပါရန် လျှောက်ထားတောင်းပန်သည်။၎င်း၏ပြစ်မှုအကြွေးကို ဆပ်သည့်အနေဖြင့် အလံတစ်ရာဘုရားတွင် ဓမ္မာရုံတစ်ဆောင် ဆောက်လုပ်လှူဒါန်းခွင့်ပေးပါရန် ဆရာတော်အားလျှောက်ထားသည်။ဆရာတော်ခွင့်ပြုသဖြင့် ၁၃၂၄-ခုနှစ် တပိုတွဲလဆန်း(၇)ရက်နေ့တွင် တိုင်ပေါင်း(၁၇၄) တိုင်ရှိသော “လင်းထင်ဓမ္မာရုံကြီး” ကိုအုတ်မြစ်ချခဲ့သည်။ ဓမ္မာရုံမှာ မြေပေါ်သို့အတော်အသင့်တက်လာသည်။ ပြီးဖို့ရန်ကား အတော်လိုနေသေးသည်။တစ်ရက်တွင် အလံတစ်ရာဆရာတော်သည် တပ်မင်းလင်းထင်ကိုခေါ်၍ –“ဒကာကြီး ဓမ္မာရုံဆောက်ရာမှာ ပြုလုပ်ပြီးစီးခဲ့တဲ့ ကုသိုလ်တွေကို ရေစက်ချပါ”“ဆရာတော်ဘုရား၊ ဓမ္မရုံက ခုမှအစပဲရှိပါသေးတယ်ဘုရား။ ပြီးစီးဖို့အများကြီးလိုပါသေးတယ်၊ အားလုံးပြီးမှပဲ ရေစက်ချပွဲလုပ်ပါ့မယ်ဘုရား” “ပြီးသွားရင်လဲ ပြီးသွားတဲ့အလျောက်ပေါ့၊ အခုတော့ ပြီးသလောက်ကိုသာ ရေစက်ချလိုက်ပါ” ဆရာတော်က သေခြာမိန့်နေသဖြင့် တပ်မင်းလင်းထင်မှာ အထွန့်မတက်တော့ဘဲ ပြီးသလောက်ကိုရေစက်ချလိုက်သည်။ဆရာတော်သည် တပ်မင်းလင်းထင်၏ ကံကြမ္မာကိုကြိုမြင်၍ ရေစက် ချခိုင်းလေခြင်းပေလော၊ တိုက်ဆိုင်ခြင်ပေလောတော့ အတိအကျမပြောနိုင်။ရေစက်ချအပြီး (၅)ရက်မြောက်နေ့တွင် တိုက်ပွဲတစ်ခု၌ တပ်မင်းကြီးလင်းထင်ကျဆုံးသွားခဲ့ရသည်။တပ်မင်း ကြီး ကျဆုံးသွားပြီးနောက် ၎င်း၏ကုသိုလ်တော်ဓမ္မာရုံကြီးလည်း အပြီးမသတ်နိုင်ဘဲရှိခဲ့သည်။ ဓမ္မရုံအုတ်မြစ်ချပြီး (၃၅) နှစ်အကြာ၌ အလံတစ်ရာသြဝါဒါစရိယဆရာတော်များ၏ မေတ္တာ ရပ်ခံမှု၊ဂေါပကဒကာများ၏တောင်းပန်လျှောက်ထားမှုတို့ကြောင့် မြိုင်ကြီးငူဆရာတော်သည် K.N.U တပ်မဟာ(၁) နယ်မြေဖြစ်သော အလံတစ်ရာစေတီတော်ပရိဝုဏ်းအတွင်းရှိ “လင်းထင်ဓမ္မာရုံကြီး”ကို အခက်အခဲမျိုးစုံကြားမှ ၁၉၉၇ ခုနှစ်တွင် အသစ်ထပ်မံတည်ဆောက်ပေးခဲ့သည်။သုခိတာ ဟောထ၊ ဒုက္ခာ မုစ္စထ(ချမ်းသာဟူသမျှ ပြည်စုံကြပါစေ၊ ဆင်းရဲမှန်သမျှ ကင်းဝေကြပါစေ)
Crd
Post Views:
9
