လယ်ယာလုပ်ပြီး ချမ်းသာနေသူများနှင့် ရွှံ့ပေရုံသာ အဖက်တင်နေတဲ့ မြန်မာ လယ်သမားများ

လယ်ယာလုပ်ပြီး ချမ်းသာနေသူများနှင့် လယ်ယာလုပ်လို့ ရွှံ့ပေရုံသာ အဖက်တင်နေအုံးမယ့် ရွှေမြန်မာပြည်က လယ်သမားများ..

ကမ္ဘာပေါ်တွင် လယ်လုပ်သူ လယ်သမားတွေ ကြီးပွါးချမ်းသာနေတဲ့နိုင်ငံတွေ အများကြီးရှိကြပါတယ်။ လယ်သမားတွေ ကြီးပွါးချမ်းသာဖို့ဆိုတာကလည်း သက်ဆိုင်ရာနိုင်ငံတွေရဲ့ စီးပွါးရေးစနစ်၊ နိုင်ငံရေးစနစ်၊ စက်မှုနည်းပညာဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု စသဖြင့် ဘက်ပေါင်းစုံနဲ့ ပက်သက်ဆက်နွယ်နေပါတယ်။ နိုင်ငံရေးစနစ်တည်ငြိမ်လှတဲ့ နိုင်ငံတွေက စီးပွါးရေးတိုးတက်လာကာ စက်မှုနည်းပညာတွေလည်း တဖြည်းဖြည်းတိုးတက်လာတာပါပဲ။

စက်မှုနည်းပညာ တိုးတက်လာခြင်းနှင့်အတူ အဲဒီတိုင်းပြည်ရဲ့ ဘက်ပေါင်းစုံ ကဏ္ဍပေါင်းစုံကိုလည်း စက်မှုနည်းပညာတွေ လွှမ်းမိုးသွားတာပါ။ ကဏ္ဍပေါင်းစုံကို စက်မှုနည်းပညာတွေလွှမ်းမိုးသွားနိုင်မှ လယ်ယာလုပ်ငန်းတွေကိုလည်း စက်မှုနည်းပညာတွေ လွှမ်းမိုးသွားမှာပါ။ လယ်ယာကဏ္ဍ စက်မှုနည်းပညာဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့ဆိုတာ တခြားကဏ္ဍပေါင်းစုံလည်း နည်းပညာဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့ အရမ်းအရေးကြီးတာပါ။ တခြားကဏ္ဍတွေမှာ နည်းပညာဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုမရှိပဲ လယ်ယာကဏ္ဍတစ်ခုတည်း စက်မှုနည်းပညာ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ တခြားကဏ္ဍတွေကလည်း လယ်ယာကဏ္ဍတွေနဲ့ ဆက်စပ်နေတာပါ။

ဥပမာ ရာသီဥတုကို အခြေခံတဲ့ စိုက်ပျိုးရေးလုပ်ငန်းမှာ မိုးလေဝသနှင့်ဇလဗေဒဌာနရဲ့ ညွှန်ကြားချက်တွေကလည်း အရမ်းအရေးကြီးတာပါ။ မိုးဇလရဲ့ ကြေညာညွှန်ကြားချက်တွေ အားနည်းရင် လယ်သမားတွေရဲ့ သီးနှံထုတ်ကုန်တွေရဲ့အရည်အသွေးတွေ ကျဆင်းနိုင်သလို အခန့်မသင့်ရင် သီးနှံတွေပါ ပျက်စီးဆုံးရှုံးနိုင်တာပါ။

ဒါကြောင့် လယ်ယာကဏ္ဍဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့ရာ မိုးဇလဌာနမှာ သက်ဆိုင်ရာ တတ်သိပညာရှင်တွေ အဆင်မြင့်နည်းပညာတွေ အဆင့်မြင့်ပစ္စည်းကိရိယာတွေ မဖြစ်မနေလိုအပ်တာပါ။ ဒီလိုပါပဲ ကုန်စည်စီးဆင်းမှု လွယ်ကူလျှင်မြန်ဖို့ရာ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေး ကောင်းမွန်ရေးဟာလည်း လယ်ယာကဏ္ဍဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့ရာ အရေးကြီးတဲ့အချက်ထဲမှာ ပါပါတယ်။

တခြားသော software နည်းပညာတွေ IT နည်းပညာတွေဟာလည်း စိုက်ပျိုးရေးကဏ္ဍမှာ အများကြီး ဆက်စပ်အသုံးပြုလို့ရပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့်စိုက်ပျိုးရေးကဏ္ဍ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့ရာ နယ်ပယ်ပေါင်းစုံ ကဏ္ဍပေါင်းစုံ စက်မှုနည်းပညာဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှ ရမှာပါ။ တခြားသောကဏ္ဍတွေမှာ လုံလောက်တဲ့ နည်းပညာဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု မရှိပဲ စိုက်ပျိုးရေးကဏ္ဍပဲ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့​ မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ သေချာပါတယ်။

တီထွင်ဖန်တီးနိုင်စွမ်းမြင့်မားတဲ့ အစ္စရေးလိုနိုင်ငံမှာ လယ်ယာလုပ်ငန်းခွင်က ထွက်လာတဲ့အရာမှန်သမျှ ဘာတစ်ခုမှလွှင့်မပစ်ရဘဲ အားလုံးအသုံးပြုလို့ရတဲ့ နည်းပညာတွေ တီထွင်ဖန်တီးထားကြပါတယ်။ ဥပမာ အစ္စရေးက ခရမ်းချဉ်သီးစိုက်တဲ့တောင်သူတွေဟာ ခရမ်းချဉ်သီး အသီးမသီးတော့ဘဲ အပင်တွေအကုန်ကျပီး ညှိုးခြောက်သွားပီဆိုရင် အပင်တွေအကုန်နှုတ်ပီး recycle ပြန်သုံးကာ မြေဆွေးမြေဩဇာပြန်ထုတ်ပါတယ်။

ခရမ်းချဉ်ပင်မှ မဟုတ်ပါဘူး။ တခြာသော သီးနှံစိုက်ခင်းက ထွက်လာတဲ့ လယ်ယာစွန့်ပစ်ပစ္စည်းတွေအားလုံးဟာလည်း recycle ပြန်လုပ်ပြီး မြေဆီဩဇာထုတ်ကာ မိမိတို့ရဲ့ သက်ဆိုင်ရာလယ်မြေတွေမှာ ပြန်သုံးကြပါတယ်။ မြေဆွေးမြေဩဇာတွေ လယ်ကွင်းထဲသုံးရင်လည်း တစ်ကွင်းလုံကျဲပတ်အသုံးမပြုပါဘူး။ အပင်စိုက်မည့်နေရာတွေပဲ အတန်းလိုက် မြေဆီဩဇာတွေထည့်သွင်းအသုံးပြုကြတာပါ။

ဒီလိုနည်းပညာတွေ လယ်ယာကဏ္ဍမှာ အသုံးပြုဖို့ဆိုတာကလည်း လယ်ယာထုတ်ကုန်တွေ စျေးနှုန်းအရမ်းမြင့်မှ လုပ်နိုင်မှာပါ။ ရွှေမြန်မာလို လယ်ယာထုတ်ကုန်တွေကို စျေးနှုန်းမြင့်တဲ့နိုင်ငံတွေသို့ exports မလုပ်နိုင်ခဲ့တဲ့ အနေထားမျိုးမှာ အဆင့်မြင့်လယ်ယာကဏ္ဍနည်းပညာတွေကို အသုံးပြုဖို့ဆိုတာ လုံးဝမဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ အိမ်နီးချင်း ထိုင်းနှင့်တရုတ်ကိုပဲ မြန်မာ့လယ်ထုတ်ကုန်တွေကို တင်ပို့နေသရွေ့ ရွှေမြန်မာပြည်က လယ်သမားတွေရဲ့ဘဝဟာ ဘယ်တော့မှပြောင်းလဲမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ လွန်ခဲ့တဲ့ဆယ်စုနှစ်ပေါင်းများစွာကတည်းက သက်သေပြခဲ့ပြီးသားပါ။

တကယ်တော့ မြန်မာနဲ့အစ္စရေးဆိုတာ တစ်နှစ်တည်းမှာ (၁၉၄၈) လွတ်လပ်ရေးရခဲ့တာပါ။ လွတ်လပ်ရေးရခါစအချိန်တွေမှာ မြန်မာက အစ္စရေးထက် အများကြီးရှေ့ရောက်နေတာပါ။ စီးပွါးရေး၊ ပညာရေး၊ ကျန်းမာရေး အများကြီးရှေ့ရောက်နေတာပါ။ ဒါပေမဲ့အခုချိန်မှာတော့ မြန်မာဟာ အစ္စရေးနောက် နှစ်ပေါင်း ၈၀ လောက် နောက်ကျကျန်နေခဲ့ပါပြီ။

အခုအခြေအနေတွေအတိုင်းဆက်သွားရင်တော့ ကျွန်တော်တို့ ရွှေမြန်မာပြည့်ဟာ အစ္စရေးနောက် နှစ်​ပေါင်း ၁၅၀ လောက်နောက်ကျကျန်ခဲ့မယ့် အခြေအနေရှိပါတယ်။ တခြာတိုင်းပြည်တွေဟာ ခေတ်နှင့်အညီ အရှိန်အဟုန်ဖြင့်ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့ ကြိုးစားနေအချိန်မှာ ကျွန်တော်တို့ ရွှေမြန်မာပြည်က လူကြီးမင်းများကတော့ တိုင်းပြည်ကို ခေတ်နောက်ပြန်ဆွဲဖို့ပဲ ကြိုးစားခဲ့ကြတာပါ။ ဒါကမြန်မာပြည် နောက်ကျကျန်ခဲ့ရခြင်းရဲ့ အဓိကအကြောင်းရင်းပါပဲ။

နှစ်ပေါင်းများစွာ မြေစာပင်ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ဗီယက်နမ်နိုင်ငံတောင်မှ အခုချိန်မှာ ကျွန်တော်တို့ရွှေမြန်မာတွေရဲ့အရှေ့ကို အများကြီးရောက်သွားပါပြီ။ အခုအချိန်မှာ ဗီယက်နမ်တို့ရဲ့ လယ်ရာထုတ်ကုန်တွေကို တစ်ကမ္ဘာလုံးနီးပါးကို exports လုပ်လို့ရတဲ့အခြေအနေ ရှိလာပါပြီ။

ဗီယက်နမ်နိုင်ငံကထုတ်တဲ့ အိမ်တွင်းလက်မှုလုပ်ငန်းကထွက်လာတဲ့ အသေးစားလက်လုပ်ပစ္စည်းတွေကိုတောင်မှ စျေးကွက်စီးပွါးရေးစနစ်ခိုင်မာတဲ့ အမေရိကန်လိုနိုင်ငံကို တင်ပို့လို့ရတဲ့ စျေးကွက်ရှိနေပါပြီ။ ဒီလိုအခြေအနေမှာ ရွှေမြန်မာပြည်လယ်သမားတွေကတော့ တစ်ကမ္ဘာလုံးက ပိတ်ဆို့မှုပေါင်းများစွာနဲ့ လယ်စင်းပေးခံနေရတုန်းပါပဲ။

စီးပွါးရေးစနစ်ရော နိုင်ငံရေးစနစ်ရော အမေရိကန်ဦးဆောင်တဲ့ အနောက်အုပ်စုနဲ့ အားပြိုင်နေတဲ့ တရုတ်လိုနိုင်ငံတောင်မှ အမေရိကန်၊ အနောက်နိုင်ငံတွေနှင့် ကုန်စည်ကူးသန်းမှုတွေ အများကြီးရှိပါတယ်။ ဒီလိုအခြေအနေမှာ ရွှေမြန်မာကတော့ အနောက်နိုင်ငံတွေရဲ့ အဓိကထားပိတ်ဆို့မည့် ပစ်မှတ်အဖြစ်ရှိနေဆဲပါပဲ။

လယ်ယာစိုက်ပျိုးရေးကို အခြေခံတဲ့နိုင်ငံဖြစ်ပါတယ်ဆိုတဲ့ ရွှေမြန်မာပြည်က လယ်သမားတွေဟာလည်း စီးပွါးရေးပိတ်ဆို့မှုပေါင်းများစွာနဲ့အတူ လယ်ယာထုတ်ကုန်တွေစျေးနိမ့်ကာ လူမှုဘဝတွေ နိမ့်ကျပျက်စီးနေအုံးမှာပါ။ ဒီလိုနဲ့ကျွန်တော်တို့ ရွှေမြန်မာပြည်က လယ်သမားတွေဟာလည်း လယ်လုပ်လို့ ရွှံ့ပေရုံသာ အဖက်တင်နေအုံးမှာပါပဲ။

အောင်သူ (ဝါး) အစ္စရေးရောက် ရွှေမြန်မာတစ်ယောက်

Post Views:
1