မွေးကတည်းက ထမင်းတစ်နပ်မှ မစားဖူးသေးသော သနားစရာ မိန်းကလေးဧ။်အဖြစ်
အိန္ဒိယနိုင်ငံ နယူးဒေလီရှိ Sonipatတွင် နေထိုင်သော အသက် ၂၅နှစ်အရွယ် မိန်းကလေးသည် မွေးကတည်းက ထမင်းတစ်နပ်မှ မစားဖူးသေးပဲ အရည်တွေကိုသာ သောက်သုံးခဲ့ရသည်။
အကြောင်းမှာ မိန်းကလေးသည် မွေးရာပါ ချို့ယွင်းချက်ကြောင့် ထမင်းကဲ့သို့သော အစာများကိုစားလိုက်သည့်အခါ အဆာအိမ်မှ လက်မခံနိုင်ပဲ ပြန်အန်ထွက်ခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် မိန်းကလေးသည် မာသောအစားအစာများကို ရှောင်ရပြီး အသက်ဆက်ရှင်ဖို့ရာ နွားနို့ကိုသာ အားကိုးပြီး သောက်သုံးရစဥ် မိဘနှစ်ပါးမှ သူတို့သမီးလေးအတွက် နွားမကြီးတစ်ကောင်အား ဝယ်ထားပေးခဲ့သည်။
မိန်းကလေးသည် ငယ်စဥ်ကတည်းက ကွတ်ကီးမုန့်များကျွေးစဥ် ငိုငိုပြီးတော့ လက်ထဲကနေ ပစ်ထုတ်ခဲ့၍ မိဘနှစ်ပါးမှ အစားဂျီးများသည်ဟု ထင်ခဲ့ရာ ဆရာဝန်နှင့်ပြကြည့်မှ အစာဖက်တွေကိုမစားနိုင်ပဲ အရည်ကိုသာ သောက်နိုင်သည့်ရောဂါဝေဒနာကို ခံစားနေရမှန်းသိခဲ့ရသည်။
မိဘနှစ်ပါးသည် သူတို့သမီးလေးဧ။်ရောဂါအား အစွမ်းကုန် ကုသပေးခဲ့သော်လည်း အခြေအနေက ဘားမှထူးမလာခဲ့၍ သူတို့ဆုံးပါးသွားသည့်အခါ သမီးလေးအား ဂရုစိုက်ပေးမည့်သူမရှိတော့မှာကို တွေးရင်း စိတ်မချနိုင်ဖြစ်ခဲ့သည်။
Zawgyi
ေမြးကတည္းက ထမင္းတစ္နပ္မွ မစားဖူးေသးေသာ သနားစရာ မိန္းကေလးဧ။္အျဖစ္
အိႏၵိယႏိုင္ငံ နယူးေဒလီရွိ Sonipatတြင္ ေနထိုင္ေသာ အသက္ ၂၅ႏွစ္အ႐ြယ္ မိန္းကေလးသည္ ေမြးကတည္းက ထမင္းတစ္နပ္မွ မစားဖူးေသးပဲ အရည္ေတြကိုသာ ေသာက္သုံးခဲ့ရသည္။
အေၾကာင္းမွာ မိန္းကေလးသည္ ေမြးရာပါ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေၾကာင့္ ထမင္းကဲ့သို႔ေသာ အစာမ်ားကိုစားလိုက္သည့္အခါ အဆာအိမ္မွ လက္မခံႏိုင္ပဲ ျပန္အန္ထြက္ခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မိန္းကေလးသည္ မာေသာအစားအစာမ်ားကို ေရွာင္ရၿပီး အသက္ဆက္ရွင္ဖို႔ရာ ႏြားႏို႔ကိုသာ အားကိုးၿပီး ေသာက္သုံးရစဥ္ မိဘႏွစ္ပါးမွ သူတို႔သမီးေလးအတြက္ ႏြားမႀကီးတစ္ေကာင္အား ဝယ္ထားေပးခဲ့သည္။
မိန္းကေလးသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ကြတ္ကီးမုန္႔မ်ားေကြၽးစဥ္ ငိုငိုၿပီးေတာ့ လက္ထဲကေန ပစ္ထုတ္ခဲ့၍ မိဘႏွစ္ပါးမွ အစားဂ်ီးမ်ားသည္ဟု ထင္ခဲ့ရာ ဆရာဝန္ႏွင့္ျပၾကည့္မွ အစာဖက္ေတြကိုမစားႏိုင္ပဲ အရည္ကိုသာ ေသာက္ႏိုင္သည့္ေရာဂါေဝဒနာကို ခံစားေနရမွန္းသိခဲ့ရသည္။
မိဘႏွစ္ပါးသည္ သူတို႔သမီးေလးဧ။္ေရာဂါအား အစြမ္းကုန္ ကုသေပးခဲ့ေသာ္လည္း အေျခအေနက ဘားမွထူးမလာခဲ့၍ သူတို႔ဆုံးပါးသြားသည့္အခါ သမီးေလးအား ဂ႐ုစိုက္ေပးမည့္သူမရွိေတာ့မွာကို ေတြးရင္း စိတ္မခ်ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့သည္။
Crd
